عرق شرم و حیا بر پیشانی علی علیه السلام نقش بسته است.
این، بارِ اولی نیست که در محضر رسول خدا صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله زانو می‏زند؛
امّا این بار حاجتی دارد که شرم حضور و حیای معصومانه‏ اش زبان سخن گفتنش را می‏بندد.

پشت چشم‏های روشنش آرزویی نشسته است.
پیامبر صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله راز چشم‏های علی علیه ‏السلام را می‏خواند.
پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله می‏داند این چشم‏ها دریچه ‏ای رو به بهشت دارند.

«لَعَلَّکَ جِئْتَ لِخُطبِ فاطِمَةَ؛
شاید به خواستگاری فاطمه آمده‏ ای؟»
آری.....

ای علی پیش از تو نیز مردان دیگری به خواستگاری فاطمه علیهاالسلام آمده‏ اند؛
امّا هیچ کدام از آن‏ها شایستگی همسری فاطمه علیهاالسلام را نداشته ‏اند.

رسول خدا صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله نزد فاطمه علیهاالسلام می‏رود.
فاطمه علیهاالسلام ، علی علیه السلام را خوب می‏شناسد.

کمالات و فضایل علی علیه‏ السلام ، سابقه ‏اش در اسلام،
و نزدیکی برادرانه ‏اش با پیامبر صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله بر کسی پوشیده نیست.

فاطمه علیهاالسلام سر به زیر می‏اندازد.
رسول خدا صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله منتظر پاسخ زهرا علیهاالسلام است؛
اما پاسخ او جز سکوت نیست؛ سکوتی از سر رضایت.

پیامبر فریاد برمی‏آورد: «اللّه اکبر! سُکُوْتَها اِقْرارُها»
جبرئیل بر پیامبر خدا صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله نازل می‏شود.
او مأمور شده است فاطمه را به عقد علی علیه‏ السلام درآورد.

فاطمه علیهاالسلام بهترین انتخاب خداست برای علی
و علی شایسته ‏ترین مردی است که مِدال همسری زهرا علیهاالسلام را بر گردن می‏آویزد.

«لَوْ لَم یُخْلَقْ عَلِیُّ ما کانَ لِفاطِمَةَ کُفوٌ؛
اگر علی علیه ‏السلام خلق نشده بود برای فاطمه همسری نبود.»

علی علیه‏ السلام و فاطمه علیه االسلام با کوله‏ باری از کمال و فضل و افتخار،
دل به پیوندی می‏دهند که حاصل آن عصاره‏ های ناب ایمان و انسانیّت می‏شود.

پایه‏ های خانه ای را بنا می‏کنند که مسیر آمد و رفت ملکوتیان می‏شود.
علی علیه ‏السلام و فاطمه علیهاالسلام رو به راهی دارند که به آسمان ختم می‏شود.

خانه کوچک علی علیه ‏السلام و فاطمه علیهاالسلام کهکشانی می‏شود
که یازده خورشید تابناک از مدار نورانی آن سر برمی‏آورند
و عالمی را در نور عظمت خود غرق می‏کنند.

پیوند علی علیه‏ السلام و فاطمه علیهاالسلام
عرش را مَسرور می‏کند و پایه‏ های دین خدا را استوار.